قالَ علي ابن موسي الرِّضَا عليه السلام :

إِنَّ الْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيةِ يحَرِّمُونَ فِيهِ الْقِتَالَ

فَاسْتُحِلَّتْ فِيهِ دِمَاؤُنَا

وَ هُتِكَتْ فِيهِ حُرْمَتُنَا

وَ سُبِي فِيهِ ذَرَارِينَا وَ نِسَاؤُنَا

وَ أُضْرِمَتِ النِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا

وَ انْتُهِبَ مَا فِيهَا مِنْ ثِقْلِنَا

وَ لَمْ تُرْعَ لِرَسُولِ اللَّهِ حُرْمَةٌ فِي أَمْرِنَا

امام رئوف، علي ابن موسي الرضا عليه السلام فرموده اند:

محرم ماهي بود که در دوران جاهليت، خونريزي در آن را حرام مي دانستند

اما در اين ماه، خونِ ما حلال شمرده شد؛

حرمتِ ما هتک شد؛

فرزندان و زنانِ ما به اسيري گرفته شدند؛

آتش در اموال ما افکنده شد؛

و هر آنچه داشتيم به تاراج برده شد؛

و در مورد ما پاسِ حرمتِ رسول الله نگهداشته نشد…

سلام ماه خون
ماهی که تو را شنیدم،
شنیدم که گفتی فلانی اگر از باب توبه راهت ندادند
از باب الحسین(ع) وارد شو!
رساندی به من
درست وسط کنکور به من رساندی:
هر یک گناه، تو را از تراز کنکورت دورتر می‌کند
و
تراز کنکور «عباس» است
***
از باب الحسین(ع) بیا
در ابوحمزه ثمالی رساندی که خدای کرب‌وبلا
شادی جدحسین را بر شادی شیطان ارجح می‌داند
و چقدر شاد می‌شود رسول الله که خداوند به احترام نوه‌اش
نوکری را که نام حسین(ع) را برده است به بهشت علی(ع) رهنمون سازد
***
از باب الحسین(ع) بیا
باب الحسین(ع) باز شد و این تو و این باب…

دلنوشته ای از الف گلستان ـ اول محرم ١٤٣٣

عاشورا سرمشق بسیجیان است و امروز تفکر بسیجی توانسته است همه توطئه‌ها و همه بن‌بست‌ها را در تمامی صحنه‌ها در هم بشکند و جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک کشور مقتدر در جهان مطرح کند.
اگر ما شاخصه‌های فرهنگ بسیجی را بررسی کنیم، می‌بینیم همان شاخصه‌های فرهنگ عاشورایی است چرا که فرهنگ و تفکر بسیجی مبتنی بر یک حرکت مؤمنانه، ولایی، ظلم‌ستیز، شهادت طلبانه و حضور بی منت در تمامی صحنه‌ها است و طرح معتمدین معین الهام گرفته از فرهنگ عاشورایی و تفکر بسیجی است و حضور 11 هزار معتمد معین در تمامی صحنه‌های اجتماعی و بدون چشمداشتی نشأت گرفته از همین فرهنگ است که همانند حضرت زینب (س) رسالت ابلاغ پیام عاشورا را برای نسل‌های بعدی بر دوش کشیده‌اند تا با انتقال فرهنگ عاشورا به عنوان یک الگو و سرمشق و انتقال نسل جانبازی‌ها، جانفشانی‌ها و ایثارگری‌ها مانع از تبدیل شدن آن به افسانه شوند.
خواستگاه اصلی انقلاب اسلامی عاشورا بوده است چرا که امام راحل (ره) فرموده‌اند «ما هر چه داریم از محرم و صفر است» و «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است» و در طول هشت سال دفاع مقدس نام 19 عملیات و رمز 14 عملیات عاشورایی بوده است و در وصیتنامه شهدا که مقام معظم رهبری از آن به عنوان منشور معنوی انقلاب اسلامی یاد می‌کنند، 76هزار و 717 نمایه کربلا ذکر شده است که این نامگذاری‌ها از ارادت، ایمان و معرفت عاشورایی سرچشمه گرفته است و گواه آن است که نام سیدالشهدا (ع) و زینب (س) الهام بخش و پشتوانه روحی و فکری بسیجیان در طول دوران دفاع مقدس بوده است.

سایت گوگل مپیا در حالی مدعی شده است که نقشه خانه فرمانده سپاه قدس را منتشر کرده که اولاً حاج قاسم سلیمانی هیچگاه یک زندگی امنیتی نداشته و ثانیاً خانه او محل عزاداری حضرت فاطمه(س) است.

سایت گوگل اخیراً نقشه‌ای را بر روی سایت گوگل مپیا قرار داده و مدعی شده است که این نقشه خانه حاج قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران است.

گوگل این نقشه را در دسترس کاربران خود قرار داده و به گونه‌ای وانمود کرده است که گویا منابع این سایت به سختی توانسته‌اند نقشه مهم! خانه حاج قاسم را در تهران پیدا کنند.

این در حالیست که سردار قاسم سلیمانی اساسا در قالب و چارچوب معادلات سرویس‌های امنیتی غرب زندگی نمی‌کند و آنطور که خودش بارها و بارها تأکید کرده است، همانند بسیجی‌ها می‌زید.

آنهایی که حاج قاسم را بشناسند، می‌دانند که منزل این سردار دلاور نه در شهر زادگاهش یعنی کرمان و نه در تهران؛ هیچگاه یک منزل امنیتی و با آدرس نامشخص نبوده است.

منزل حاج قاسم در کرمان محل برگزاری عزای حضرت فاطمه(س) است.

مردم شهر کرمان، هر سال در شب شهادت حضرت زهرا(س) و در قالب هیئت عزاداری، پس از طی کردن مسیری از خیابان‌های شهر در خانه فرمانده بسیجی لشکر 41 ثارالله حضور می‌یابند و عزاداری می‌کنند.

این در حالیست که نقشه‌ای که گوگل بر فرض صحت از نقطه جغرافیایی منزل سردار سلیمانی منتشر کرده است نیز کشف تازه‌ای محسوب نمی‌شود و گوگل در واقع نقشه خانه‌ حضرت زهرا(س) را برای تمام کاربرانش منتشر کرده است.

دشمنان جمهوری اسلامی ایران و اندیشکده‌های امنیتی غربی باید بدانند قاسم سلیمانی مقتدایی چون خمینی(ره) دارد که هنگامیکه توسط وزیر اطلاعات وقت به بیت ایشان خبر داده می‌شود که رژیم صدام قصد دارد منطقه جماران را بمباران کند، در ذیل نامه وزیر اطلاعات، ضمن مخالفت با نقل مکان از جماران، این بیت شعر را می‌نویسد:

“بر در میکده‌ام دست فشان خواهی دید
پای کوبان چو قلندر صفتان خواهی دید
از اقامت‌گه هستی به سفر خواهم رفت
به سوی نیستیم، رقص‌کنان خواهی دید”

هر سال در آستانه محرم، هنگامه شور بی‌بدیل عزای جانسوز امام حسین ـ علیه السلام ـ برخی با ناشی‌گری و یا بی‌سلیقگی به جای «آه و فغان» ـ که توصیه اهل بیت است ـ با «چون و چرا» به استقبال محرم می‌آیند.



اهالی چون و چرا و اما و اگر را که عبارت «آسیب شناسی» را خیلی دوست دارند، نمی‌توان دلسوزِ خردمند نامید، چراکه یازده ماه سال را رها می‌کنند و درست در گرماگرم دهه اول محرم به بحث و اما و اگر در روش و شیوه عزاداری و برخی حتی به چون و چرا در اصل قیام و درستی راه امام حسین می پردازند؛ که «چرا و اگر و شاید و به نظرمن و…».

این که نقد و اصلاح و پرسش و مباحثه بد نیست و ضرر نمی‌زند، قبول؛ اما آیا دهه نخست و ماه محرم، وقت مناسبی برای این مباحث است؟ مشکل کار مدبرانه نبودن این رویکرد و این رفتار است. به نظر شما، آیا دهه نخست محرم، فرصت مناسب برای آسیب شناسی روش‌های عزاداری است، یا هنگام عزاداری است؟

هر کسی و هر رسانه‌ای باید از همه ظرفیت و توانش بهره گیرد تا این شور و خروش شعله‌ورتر شود و همه مردم تحت تأثیر شگرف عزای حسین عزیز قرار گیرند و بهره‌ها ببرند و همه تلاش کنیم تا مجالس و دسته‌جات عزاداری هر سال پرشورتر و فراگیرتر از سال‌های پیش شوند؛ چنانچه رهبر معظم توصیه فرمودند: این حادثه کربلا، پشتوانه یک نهضت است و باید آبرومند، پر تپش و پر قدرت باقی بماند.

جداً این تأسف‌برانگیز است؛ هر روزه همه قدرت‌ها «هر چه داریم» را مورد بغض و دشمنی و تحریم و تهدید قرار می‌دهند و نقشه‌ها می‌کشند و هستند کسانی که هنور باور نکرده‌اند «هر چه داریم از محرم است».

به راستی، سرچشمه همه عزت و سربلندی ما قیام امام حسین و محرم و صفر و عزای حسینی است و هر سال محرم، این مملکت را بیمه می‌کند.
سلام خدا بر امام عزیزمان که می‌فرمود: «… اين محرم را زنده نگه داريد. ما هر چه داريم از اين محرم است و از اين مجالس … ما بايد به عمق اين شهادت و تأثير اين شهادت در عالم برسيم و توجه كنيم كه تأثير او امروز هم هست. اگر اين مجالس وعظ و خطابه، عزاداري و اجتماعات سوگواري نبود، كشور ما پيروز نمي‌شد. همه زیر بيرق امام حسين ـ سلام الله عليه ـ قيام كردند».