پیشانی نوشت :

اَللّـهُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَةِ یَوْمی هذا

وَ ما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً لَهُ فی عُنُقی ، لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باید هر صباح جای ِ  عهد خواندن ، عــ هـــد ببنــدم با امامـــ ـــم …

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دلــ نوشت :

اَللّـهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ وَ اَعْوانِهِ وَ السّابِقینَ اِلى اِرادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ

 شهید زین الدین: در زمان غیبت به کسی منتظر می گویند که منتظر شهادت باشد

زهرا خط تیره

پس از ماجرای زندانی شدن حضرت یوسف ^{علیه السلام} و خواب عزیز مصر و تعبیرش توسط ایشان٬ یوسف ^{علیه السلام} از عزیز مصر خواست وی را مالک خزائنش قرار دهد که در این هفت سال قحطی٬ با مدیریتی خاص٬ نحوه ی استفاده از آذوقه ها را تنظیم نماید تا دچار مشکل نشوند.

«قَالَ اجْعَلْنِي عَلَي خَزَآئِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ» ^{(یوسف/ ۵۵)}

مرا بر خزانه هاي اين سرزمين (مصر) بگمار، زيرا كه من نگهباني دانا هستم

كار يوسف به آنجا رسيد كه همه ي كشور و اطراف آن را تا يمن در اختيار گرفت. يوسف ^{علیه السلام} در هفت سال اوّل ، گندم ها را جمع آوري و ذخيره كرد و در هفت سال دوّم كه قحطي شروع شد، آنها را به تدريج و با دقّت در اختيار مردم، براي مصارف روزمره زندگي شان قرار داد و با دقت و امانتداري، كشور مصر را از بدبختي نجات داد.

در همان سال های قحطی٬ برادران یوسف ^{علیه السلام} به همراه اهالی شهر کنعان به ایشان مراجعه کردند تا درخواست آذوقه نمایند. آنها به یوسف گفتند:

«يَآ أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَـاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَــدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ» ^{(یوسف/ ۸۸)}
اي عزيز! قحطي ما و خاندان ما را فراگرفته و (براي خريد گندم) بهاي اندكي با خود آورده‌ايم، (اما شما كاري به پول اندك ما نداشته باش) سهم ما را بطور كامل وفا كن و بر ما صدقه بده، زيرا كه خداوند كريمان و بخشندگان را پاداش مي‌دهد.
و حضرت در قبال خواسته ی آن ها پیمانه هایشان را پر کرد٬ صدقه هم داد٬ بضاعت اندکی را هم که برای معامله با گندم آورده بودند به خودشان باز گرداند…

***

در دعای “عبرات” امام زمان ^{علیه السلام} را این گونه شفیع قرار می دهیم:

«و اتقرب الیک بالحفیظ العلیم الذی جعلته علی خزائن الارض

و الاب الرحیم الذی ملکته ازمة البسط و القبض»

تقرب می جویم بسوى تو به نگاهدارنده ی دانای دين (امام زمان) كه او را مسلّط بر خزانه‏هاى پنهان در زمين گردانيده‏اى و به پدر مهربانی كه او را به كرم كردن و منع كردن‏ مالك گردانيده‏اى.

امام ما مقامش بسی بالاتر از یوسف است. آقای ما مالک بر تمام خزائن پنهان و آشکار زمین است و نه تنها مولای ماست و صاحب اختیار که پدر مهربانمان نیز هست. پدری که دست کرامتش گشوده است. پدری که خشنودی اش سعادت فرزند می باشد.

***

می گویم:

در برابر چنین پدر مهربانی اگر دست طلب دراز کنیم و درخواست تصدقی نماییم٬ از شأن بلند بالایش به دور است که اجابت نکند.

هم دست خالیمان را پر می کند٬ هم اضاف بر آن می دهد٬ هم به بضاعت اندکمان٬ کاری ندارد. بی چیزیمان را به رخمان نمی کشد.

می گویم:

در برابر چنین پدر مهربانی اگر دست طلب دراز کنیم اما نه برای خواهش خودمان… که خودش را بخواهیم٬ که ظهورش را طلب کنیم٬ آن وقت امکان دارد او دعایمان نکند؟

می گویم:

یا ایها العزیز… قحطی ما و خاندان ما را فراگرفته… قحطی از نبود باران… از نبودن شما…بهای اندکی داریم … آن هم محبت شماست که در دل های ما خانه دارد… که آن هم از صدقه سری خودتان است… کیل مان را پر کن… پر از محبت٬ پر از ایمان٬ پر از ولایت٬ پر از تسلیم… بر ما تصدقی کن که خدا صدقه دهندگان را دوست دارد…

تمام هویتم زیر چتر وجود تو معنا میشود.

دوستت دارم پدر

روزت مبارک

————————————

نمی دانی چقدر به خودم میبالم که فرزند چون تویی هستم. بزرگ، با صلابت، مهربان و مهمتر از همه،‌باایمان.

اگر حب اهل بیت را از شیر مادر داریم، ولایت پذیریمان را مدیون حضور تو ایم.

همان موقع که به امر ولی، در عنفوان جوانی،‌دل از دنیا بریدی و به ستیز پلیدیها رفتی.

همان موقع که دیدن روی امام خمینی از قاب تصویر هم،‌اشک را مهمان چشمهایت میکرد.

همان موقع که…

اصلا  پذیرش ولایت تو، ولایت مداری را به ما یاد داد. وقتی به خانه می آمدی و به تقلید از مادر، گرد وجودت پروانه می شدیم، گردش بر مدار ولایت را یاد گرفتیم.

وقتی شور و شوقت را برای جانبازی در حریم ولایت دیدیم،‌ مشتاق شهادت شدیم

چرا راه دور می روم!‍ هرچه از نیکی ها اجازه یافتند بر قلب و جانم بنشینند، اثر نان حلالی بود که تو در سفره گذاشتی

بابای خوبم،‌تا ابد مدیون تو ام و تا ابد دوستت دارم

حلالم کن که بی حلت تو، خیری در من نیست

ر.مشق عشق

اماما یادت می اید سال 42 در ابتدای قیام پرسیدند که سربازانت کو , شما فرمودی سربازان من

درگهواره ها هستند

امام برخیز و نظاره کن که سربازههای در گهواره امروز با تابوت امدند

اقا

سربازانت برای دست بوسی  و به رسم ادب بی سرو بی پلاک امدند

عوارضی قم تا حرم

چه شکوهی داشت بدرقه ی علی اکبرهایت ،همانهایی که جوانان خامنه ای برای تشییعشان

امده بودند

تشعشع تابوتهایشان مردم را متحیر کرده بود که یکی یا حسین سر میداد و دیگری میگفت

برای دفن شهدا مهدی بیا مهدی بیا

طواف از مقام ابراهیم برای اسماعیلها شروع شد و نماز اغاز شد چه نمازی اقا

باید نماز برای خود میخواندیم نماز میت را که برای زنده نمیخوانند!!!!

ذکر یا حسین در حرم اوج گرفته بود و  شبنم بود که از گوشه چشم مادر شهید

همچون قطره های باران در غروب جمعه جاری میشد

عکسش را دیدم گفتم مادر فرزندت

گمنام است…….

زیر تابوت را گرفته بودم و گفتم برای ان عهد قدیمی دعا کن

تو فقط دعا کن

رجب و

شعبان بهانه است

وقتی بارگناهت سنگین میشود بهانه ایست تا کوله بارت را از گناه خالی کنی

علی اصغر و جواد الائمه بهانه است

بهانه ایست تا حسین را به علی اصغر برای علی اکبر شدنت قسم دهی

و رضا را به جوادش تا جوانیت را خرج جوانی جوانش کنی

اینها بهانه است

چه دنیاییست دنیای بهانه ها

که من درگرماگرم دنیا بهانه ی دنیا را گرفته ام و دلخوش به بهانه های شما در گیرو دار بی اخلاصی

بهانه ی اقا را میگیرم

اقا بهانه است

بهانه ای برای بی اخلاصیها و توجیحات گناهان

اقا بهانه شوید

اقا بهانه شوید برای بهانه ی جوان نه به جوانیش که به بهانه اش که درگیرو دار بهانه ها

لقلقه اش بهانه ی شماست

اقا بهانه شوید برای ….

عبد ضعیف و…

بی قراری بهانه است

دلم بهانه شلمچه و دوکوهه را گرفته

غروب جمعه دلم بهانه ی هویزه گرفته

بوی پیراهن یوسف می اید دلم بهانه ی شهید را

دلم بهانه ی یوسف را گرفته

دلم …

ادامه دارد.. 

ب قلم ساقی اسماعیلی